W ezoteryce kamień księżycowy powiązany jest bardzo silnie z lunarną stroną mocy, intuicyjnym poznawaniem rzeczywistości i energią żeńską. Biżuteria srebrna z tym minerałem wykazuje takie właściwości w sposób szczególny, ponieważ srebro również jest substancją podporządkowaną lunie. Adularowy kamień księżycowy i srebro działają synergistycznie.

Z mistycznego punktu widzenia – cytryn oddziałuje na czarkę splotu słonecznego, dlatego należy pamiętać o wykorzystywaniu jego mocy do wzniosłych i zgodnych z wyższym dobrem celów. W przeciwnym razie osiągnięte bogactwo może przynieść więcej szkody i cierpienia niż pożytku i radości. Cytryn wpływa również stymulująco na czakrę korony, związanej ze zdolnościami poznawczymi. Pamiętajmy przy tym, że jasność umysłu prowadzi zazwyczaj do odzierania ze złudzeń. A to z kolei bywa doświadczeniem dramatycznie przykrym. Należy być przygotowanym na tego typu doświadczenia. Choć czy można być na nie prawdziwie przygotowanym?

Zgodnie z eskimoską legendą zorza polarna została niegdyś uwięziona w kamiennej górze. Gdy zobaczył to eskimoski wojownik, cisnął włócznią w kamień, uwalniając zorzę. Jednak część barwnego blasku pozostała zaklęta w skale na wieki. Skała, o której mowa, to labradoryt.

Na cenę kamienia szlachetnego mają wpływ czynniki takie jak waga, średnica, stopień czystości, barwa, szlif, miejsce pochodzenia oraz koszt wydobycia danego egzemplarza. Ponadto zgodnie z zasadami wolnego rynku najwyższe ceny osiągają minerały rzadkie, posiadające ograniczoną podaż i wysoki popyt. W poniższym tekście omówimy krótko kilka najwyżej wycenianych kamieni świata.

Według przekazów biblijnych Noe oświetlał Arkę za pomocą kamieni generujących blask. Niektórzy interpretatorzy uważają, że chodzi o granat. Nie wiemy, czy taka interpretacja jest w stu procentach trafna. Mamy jednak pewność, że granaty są kamieniami znanymi ludzkości od czasów starożytnych.

Złoto ma swoją cenę, jadeit jest bezcenny – pisał chiński filozof Konfucjusz. Przytoczony cytat dobrze prezentuje ogromną i sięgającą czasów starożytnych miłość Chińczyków do tego kamienia. Szmaragdowozielone, półprzezroczyste jadeity importowane są z pobliskiej Birmy, a stać na nie tylko najbogatszych, dlatego w Państwie Środka stanowią symbol wysokiego statusu społecznego.

Nazwa szmaragdu pochodzi od greckiego słowa smaragdos, które oznacza – zielony. Szmaragd należy do rodziny krzemianów i jest odmianą berylu. Zieloną barwę zawdzięcza obecności chromu. Beryl i chrom bardzo rzadko występują w przyrodzie razem – stąd niezwykła rzadkość i wysoka cena tego kamienia. Oczywiście wartość szmaragdu wynika również, a może przede wszystkim, z jego niepowtarzalnego piękna, docenianego przez ludzkość od czasów starożytnych.

Szafir, podobnie jak rubin, jest rzadką i szlachetną odmianą korundu, czyli tlenku glinu. Choć szafiry występują w wielu innych barwach, najczęściej kojarzymy te kamienie z kolorem niebieskim. Najwyższe ceny osiągają kaszmirskie szafiry o barwie chabrów – w 2015 roku za pierścionek z takim kamieniem zapłacono rekordową kwotę 7 500 000 dolarów.

Rubin, obok szafiru i szmaragdu, zaliczamy do najcenniejszych i najrzadszych kolorowych kamieni szlachetnych. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „rubeus”, oznaczającego „czerwony”. Rubin występuje w różnych odcieniach tego koloru i charakteryzuje się pleochromizmem, czyli zmiennością barwy w zależności od kierunku oświetlania. Ponadto w przypadku wielu rubinów obserwujemy luminescencję (jarzenie), asteryzm (smugi świetlne układające się w gwiazdę) a nawet efekt kociego oka. Wszystko te cechy sprawiają, że rubin jest niezwykle pięknym, efektownym i pożądanym w jubilerstwie kamieniem. 

Chcesz kupić pierścionek, ale zastanawiasz się, czy będzie pasować? Znajdziesz tutaj międzynarodową tabelę rozmiarów, z której dowiesz się, jaki rozmiar pierścionka jest dla Ciebie odpowiedni.

Chcesz podarować bliskiej osobie prezent z okazji rocznicy ślubu, ale nie wiesz, co wybrać? Dobrym pomysłem jest biżuteria. Z tej tabelki dowiesz się, który kamień szlachetny pasuje do konkretnej rocznicy.

Starożytni Grecy wierzyli, że picie wina z ametystowych czar chroni pijącego przed alkoholowym upojeniem. Stąd nazwa ametystu – amethystos – oznaczająca po grecku 'trzeźwy'. Za wspomnianym wierzeniem mógł kryć się fakt, że w ciemnym, fioletowym naczyniu wykonanym z tego kamienia, trudno było odróżnić wino od wody. Zwłaszcza, że Grecy pili wino mocno rozwodnione. Z drugiej strony – kto wie, być może używanie ametystowych kielichów istotnie zmniejsza wpływ spożywanego trunku na człowieka?